close

Definitie van diabetes en prevalentie

Definitie en prevalentie

Diabetes wordt gekenmerkt door een ontregeling van de assimilatie, benutting en opslag van de suikers die door het voedsel worden verschaft. Het is een progressieve ziekte die, op lange termijn, tot ernstige complicaties kan leiden (infarct, verminderd gezichtsvermogen, blindheid, beroerten, neuropathieën, amputaties, nierziektes …).

Bij een gezond persoon kan de bloedsuikerspiegel enigszins stijgen en daarna weer dalen naar een normaal niveau want de glucose zal omgezet worden in reserves en energie. Bij patiënten met diabetes werkt dit systeem niet omdat er teveel beroep op gedaan werd (Diabetes type 2) of, zeldzamer, vanwege een genetische oorzaak (Diabetes type 1).

Sinds meer dan 10 jaar is de prevalentie van diabetes type 2 in Frankrijk toegenomen, gepaard gaande met een stijging van de prevalentie van overgewicht en obesitas. Deze toename heeft een multifactoriële oorsprong en gaat verder dan het genetisch erfgoed, en is namelijk te wijten aan een te geringe dagelijkse lichaamsbeweging en een onevenwichtig dieet (met in het bijzonder weinig fruit, groenten, koolhydraten, calciumrijke voedingsmiddelen) en te rijk aan energie (enkelvoudige suikers en vetten).

In Frankrijk werd in 2011 de globale prevalentie van diabetes geschat op 4,6% van de bevolking en diabetes type 2 stelt 90% van de gevallen voor. Nochtans is dit aantal aanzienlijk onderschat omdat het geen rekening houdt met de niet-behandelde of niet-gediagnosticeerde personen. En gezien de stille aard van de ziekte zijn ongeveer 20% van de personen met diabetes tussen 18 en 74 jaar niet gediagnosticeerd. De prevalentie van de ziekte neemt bovendien al jaren aanhoudend toe, met een jaarlijkse stijging van 5,4% tussen 2000 en 2011